a to ci... HISTORIA
Wielki Klincz miał być gniazdem rodowym Klińskich, herbu Jonasz, niemieckie Gross Klinsch. Zamek stał w parku, pośrodku wsi nad małym jeziorkiem, które łączyło się ze strumykiem z tzw. Oczkiem polodowcowym za drogą, dalej strugą do rzeki Wierzycy. Na rogu w parku, gdzie dziś znajduje się kaplica, stała wielka kuźnia dworska. Są jeszcze domy dworskie tzw. Czworaki z czerwonej cegły. Z legendarnej twierdzy powstało osiedle i wielkie dobra, czyli majątek. Majątek składał się z wielkich ciągów zabudowań z czerwonej cegły. Mur składał się z trzech warstw: cegły, cegły suszonej jako izolacji i obudowania z czerwonego klinkieru. Prawdopodobnie klinkierem budynki obudowało stacjonujące wojsko- Kawaleria.
W 1570 roku właścicielem został Węglikowski, w 1583roku J.Dąbrowki-Wojanarowski, herbu Szeliga. W 1766 roku właścicielem był Ignacy Węglikowski- sędzia ziemski, człuchowski. W roku 1903 M.Rieck na rozebranej przybudówce znalazł belkę pochodzącą prawdopodobnie z części zameczku. W czasie niewoli, rząd pruski przejął majątek i osadził tam niemieckich kolonistów. Rozebrał zameczek, zostawiając tylko 1/3 część i 24 ha tzw. Resztówka.
Według opowiadań mieszkańców, na początku XX w. właścicielem była jeszcze rodzina Masońska, a po jej wyginięciu nikt nie mógł długo przebywać w zameczku, ponieważ straszyło.
Ostatnim właścicielem był Kończa, który w 1934 roku tzw. Resztówkę sprzedał kawalerii ze Starogardu Gdańskiego. Wojsko założyło tam koszary dla kawalerzystów i stajnie dla koni. W 1937roku wojsko opusza Wielki Klincz, a całość przekazuje do gminy w Kościerzynie. Posiadłość była skazana na zagładę. Ludzie opowiadali, że będzie założony tu klasztor i tak się stało.
Zgromadzenie Misjonarzy Świętej Rodziny poszukiwało odpowiedniego miejsca na założenie klasztoru i szkoły misyjnej. Dzięki życzliwości biskupa Okoniewskiego z Pelplina, starosty p. Turowskiego z Kościerzyny, na podstawie orzeczenia wojewody pomorskiego, dnia 1 grudnia 1937 roku zakupiono całą posiadłość przez Zgromadzenie. Akt sprzedaży i kupna sporządzono 8 kwietnia 1938 roku w obecności Prowincjała ks. Zawady, pp. Rudolfa Las, Jana Ciesielskiego, Michała Gruba I Jakuba Gierszewskiego.
Pierwszym rektorem staje się ks. Kuchta, a z nim przybyli: ks. Gawrych, ks. Leon Bernard oraz dwaj bracia Gabriel i Augustyn. Dzięki nim zameczek zamieniono na dom zakonny. Księża od początku gromadzili materiały na budowę nowego kościoła, klasztoru i szkołę misyjną.
Wybuchła II Wojna Światowa, księży aresztowano, a potem wysłano do rodzin, a tu powstał obóz przejściowy. Ze zgromadzonego materiału Niemcy budowali baraki, w których niemieckie rodziny przebywały do 1 lipca 1946 roku. Po wyzwoleniu w 1945 roku do Klincza przybył ks. Kuchta i Gawrych. Po ks. Kuchcie, przełożonym zostaje ks. Bieliński, który przeniósł nabożeństwo do dawnych koszar, następnie ks. Walczak.
W 1950 r. państwo zabiera klasztorowi ziemię i budynki, które przekazuje SKR. Klasztorowi przyznano jedynie 0,6 ha. W 1964r. ponownie rektorem zostaje ks. Bieliński. On wraz z ówczesnym Prowincjałem ks. J. Piątyszkiem uzyskują pozwolenie na rozbudowę kaplicy. Kaplicę poświęcił ks. bp. Czapliński i nadał jej tytuł Świętej Rodziny.
Ks. Ordynariusz założył samodzielną parafię w Wielkim Klinczu, a pierwszym proboszczem został ks. Grzegorek (Dekret 25X1970r.) . Ks. Grzegorek zrobił bardzo wiele m.in. wstawił piękny witraż z wizerunkiem Św. Rodziny.
Potem dnia 30VII1976r. proboszczem zostaje ks. Woźny. Dzięki jego staraniom SKR opuściło teren klasztorny, pozostawiając budynki w ruinie. Postarał się on o pozwolenie na budowę nowego domu zakonnego, który wybudował. Natomiast stary klasztor wyremontował i przeniósł budynek przykościelny do tego klasztoru. Proboszczem zostaje ks. Tomaszyk, który dokończył prace w kaplicy domowej, a po nim ks. Kampa- przeprowadził główny remont w kościele: wybudował wieżę, zakupił 4 dzwony.
Wybudowano nowy dom zakonny przy kościele, a w uprzednim budynku powstał Nowicjat dla kleryków. Zgromadzenie zakupiło ziemie pod cmentarz, a wykonał ks. Grzegorek, któremu pomagali sami parafianie. To samo było i przy głównym remoncie kościoła i budowie wieży.
Historia Kościoła Misjonarzy Świętej Rodziny na podstawie źródeł zgromadzonych przez śp. Ks. Żubryckiego- Misjonarza Św. Rodziny w Wielkim Klinczu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz